API مخفف Application Programming Interface است ، که یک واسطه نرم افزاری است که به دو برنامه اجازه می دهد با یکدیگر صحبت کنند. هر بار که از برنامه ای مانند فیس بوک استفاده می کنید ، پیام فوری ارسال می کنید یا آب و هوا را در تلفن خود بررسی می کنید ، از API استفاده می کنید.
یک مثال از api
وقتی از برنامه ای در تلفن همراه خود استفاده می کنید ، برنامه به اینترنت متصل می شود و داده ها را به سرور ارسال می کند. سپس سرور آن داده ها را بازیابی می کند ، آنها را تفسیر می کند ، اقدامات لازم را انجام می دهد و به تلفن شما ارسال می کند. سپس برنامه آن داده ها را تفسیر می کند و اطلاعاتی را که می خواهید به صورت خوانا به شما ارائه می دهد. این یک API است – همه اینها از طریق API اتفاق می افتد. برای توضیح بهتر این موضوع ، اجازه دهید یک مثال آشنا را در نظر بگیریم. تصور کنید که در یک میز در رستوران نشسته اید و منوی انتخابی برای سفارش وجود دارد. آشپزخانه بخشی از “سیستم” است که سفارش شما را آماده می کند. چیزی که وجود ندارد ، پیوند مهم برای انتقال سفارش به آشپزخانه و تحویل غذای خود به سر میز است. اینجاست که پیشخدمت یا API وارد می شود. پیشخدمت پیام رسان است – یا API – که درخواست یا سفارش شما را می گیرد و به آشپزخانه – سیستم – می گوید که چه کار کند. سپس گارسون پاسخ را به شما باز می گرداند. در این مورد ، غذا است. در اینجا یک مثال API از زندگی واقعی است. شاید با روند جستجوی آنلاین پروازها آشنا باشید. درست مانند رستوران ، شما می توانید انواع مختلفی از جمله شهرهای مختلف ، تاریخ عزیمت و بازگشت و موارد دیگر را انتخاب کنید. اجازه دهید تصور کنیم که در حال رزرو پرواز خود در یک وب سایت شرکت هواپیمایی هستید. شهر و تاریخ عزیمت ، شهر و تاریخ بازگشت ، کلاس کابین و سایر متغیرها را انتخاب می کنید. برای رزرو پرواز خود ، با وب سایت شرکت هواپیمایی ارتباط برقرار می کنید تا به پایگاه داده آنها دسترسی پیدا کنید و ببینید آیا صندلی هایی در آن تاریخ موجود است و هزینه آن چقدر است. با این حال ، اگر از وب سایت شرکت هواپیمایی – کانالی که مستقیماً به اطلاعات دسترسی دارد ، استفاده نمی کنید؟ اگر از خدمات مسافرتی آنلاین مانند کایاک یا اکسپدیا استفاده می کنید که اطلاعات تعدادی از پایگاه داده های خطوط هوایی را جمع آوری می کند ، چطور؟ در این مورد ، سرویس مسافرتی با API شرکت هواپیمایی تعامل دارد. API رابطی است که مانند پیشخدمت مفید شما می تواند از سرویس مسافرتی آنلاین بخواهد اطلاعاتی را از پایگاه داده شرکت هواپیمایی برای رزرو صندلی ها ، گزینه های چمدان و غیره دریافت کند. API سپس پاسخ هواپیمایی را به درخواست شما می گیرد و آن را به درستی تحویل می دهد. به سرویس سفر آنلاین بازگردید ، که سپس به روزترین و مرتبط ترین اطلاعات را به شما نشان می دهد.
آنچه API نیز ارائه می دهد یک لایه امنیت است
داده های تلفن شما هرگز به طور کامل در معرض سرور قرار نمی گیرد و همچنین سرور هرگز به طور کامل در معرض تلفن شما قرار نمی گیرد. در عوض ، هر کدام با بسته های کوچکی از داده ها ارتباط برقرار می کنند و فقط آنچه لازم است را به اشتراک می گذارند – مانند سفارش غذاخوری. شما به رستوران می گویید دوست دارید چه چیزی بخورید ، آنها به شما می گویند که در عوض به چه چیزی نیاز دارند و سپس ، در پایان ، غذای خود را دریافت می کنید. API ها آنقدر ارزشمند شده اند که بخش بزرگی از درآمد بسیاری از مشاغل را شامل می شوند. شرکت های بزرگی مانند Google ، eBay ، Salesforce.com ، Amazon و Expedia تنها تعدادی از شرکت هایی هستند که از API های خود درآمد کسب می کنند. آنچه که “اقتصاد API” به آن اشاره می کند این بازار API است.
API مدرن
API های مدرن از استانداردهای (معمولاً HTTP و REST) پیروی می کنند ، سازگار با توسعه دهندگان ، به راحتی در دسترس هستند و به طور گسترده قابل درک هستند با آنها بیشتر شبیه محصولات رفتار می شود تا کد. آنها برای مصرف برای مخاطبان خاص (به عنوان مثال توسعه دهندگان تلفن همراه) طراحی شده اند ، مستند هستند و به گونه ای نسخه بندی شده اند که کاربران می توانند انتظارات خاصی از نگهداری و چرخه عمر آن داشته باشند. از آنجا که آنها بسیار استانداردتر هستند ، از نظم و انضباط بسیار قوی تری برای امنیت و حاکمیت برخوردارند ، همچنین برای عملکرد و مقیاس نظارت و مدیریت می شوند. همانند سایر نرم افزارهای تولید شده ، API مدرن دارای چرخه عمر توسعه نرم افزاری (SDLC) مختص طراحی ، آزمایش ، ساخت ، مدیریت و نسخه بندی می باشد. همچنین ، API های مدرن برای استفاده و نسخه بندی به خوبی مستند شده اند.